[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :

Roderick commandeerde een man om het paard over te nemen van Olivia.
Olivia knikte en stemde er mee in.

Er hing een erg gespannen zweer.
Mijn hart ging tekeer.
Mijn ademhaling ook en mijn lichaam voelde als een steen.

Olivia Elaine Newton

Ook ik vond het spannend, ik was benieuwd wie ze zouden gaan kiezen en vooral of Merel daarbij zat.

Merel :
De riepen een paar heren op die gelijk een schild kregen.
Ze kregen een pracht schild met een draak erop.
De draak glinsterde.

Mijn ogen kon ik maar niet van die schild afhouden.

Olivia Elaine Newton

Gespannen kijk ik, er zouden er nog maar drie gekozen worden.
Er worden nog twee gekozen, dan zijn ze aan het nadenken.
Merel ziet er erg gespannen uit.
Ook ik begin het spannend te vinden, ik duimde denkbeeldig dat het Merel zou worden.
De koning en koningin denken na en overleggen wat, uiteindelijk kijken ze weer naar de mannen en Merel.
Nou zou het moment komen .. nu zou er gekozen worden.
Uiteindelijk riepen ze Merel op, ik kan het niet meer houden en begin te juichen.
Als iedereen geschrokken opkijkt word ik een beetje rood en sla mijn hand voor mijn mond.
'' Mijn excuses '' zeg ik dan zacht.
Ik hoor Edward lichtelijk lachen.

Merel :

Ik was erg trots.
Ik was een vrouw die gewoon was uitgekozen om ridder te worden.

Na al dat harde trainen maar ik kon het niet aan nemen.
"Ik kan het niet aan nemen .. Ik heb tegen jullie gelogen."
De mannen en Roderick keken me wat verbaasd aan.
Ik legde hun mijn situatie uit.
Ik legde ze alles uit.
"Dus sorry ik kan het gewoon niet aan nemen."
De koning begon te klappen.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk even verbaasd naar de koning.
Dan kijk ik even naar Merel, ik vraag me af waarom de koning begon te klappen.

Merel :
Ik keek ook even de koning raar aan.
Hij zetten een stapje naar me toe en legde een hand op mijn schouder.
"Merel jij bent deze schild meer dan waardig."
Mijn ogen begonnen te glinsteren.
Er liepen tranen van blijdschap over mijn wangen.
deze woorden deden mij zoveel.

Ik knikte en pakte toch het schild aan.
De mannen begonnen te klappen.
Ivon gaf me een kus op mijn voorhoofd.
"Ik ben trots op je."

Olivia Elaine Newton

Ik begon ook te klappen en ren dan op Merel af, de mensen kijken een beetje verbaasd.
Ik sla mijn armen om haar heen '' je bent echt super '' zeg ik dan met een glimlach tegen haar.

Merel :
Ik moest lachen om Olivia want haar prachtige jurk kwam weer onder de modder.
"Dank je."
Ik keek naar het prachtige schild.
De koningin kwam ook heel even nar me toe.
"We kunnen wel een flinke meid als jou gebruiken." zei ze met een glimlach.
Edward gaf me ook een knuffel.
"Eerst de stalknecht actie en nu dit ?"
Ik lachte "Ja sorry ik hou gewoon van bepaalde dingen." zei ik met een glimlach.

Olivia Elaine Newton

Ik lach even zachtjes om Edward en Merel.
'' En ik geloof dat de modder van mij houd '' zeg ik dan als ik mijn jurk zie.
Dan kijk ik weer op naar Merel.

Merel :

Ik ben zo blij om jullie weer te zien.
Ivon kwam ook wat dichter bij.
De koning en koningin waren de andere deelnemers bedanken en feliciteren.

Ivon ging voor me staan en gaf me een knuffel.
Wat was het fijn om weer in zijn armen om me heen te voelen.
Ik keek heel even in die mooie ogen.
"Dit pakje staat je wel sexy "Zei die lachend.
Ik bloosde een beetje

Olivia Elaine Newton

Opeens zie ik in mijn ooghoeken iemand lopen, ik kijk even op en zie dat hij aan het zoeken is.
Ik pak mijn rokken vast en begin te rennen '' meneer ! Meneer wacht even ! '' roep ik dan.
De man stopt met lopen en kijkt me verbaasd aan.
Zodra ik bij hem ben sta ik stil '' kan ik wat voor u doen mevrouw ? '' zegt hij dan, het was een boeren man zo te zien.
Ik schud mijn hoofd '' bent u op zoek naar uw paard ? '' vraag ik dan aan hem.
Hij knikt '' er stond net een paard bij me, zwart .. ik weet alleen niet welk ras '' zeg ik dan.
'' Dat is hem ! '' zegt de man dan.

Merel :
Ik zag Olivia naar een man toe rennen en zag een andere man een zwart paard vast houden.
Ik pakte het paard over en liep langzaam naar Olivia.

Olivia Elaine Newton

De man neemt het paard over '' hartelijk dank voor jullie hulp '' zegt hij dan.
Ik glimlach even '' we doen het graag '' zeg ik dan.
Hij buigt even en vervolgt dan zijn weg, ik kijk even raar .. hij buigt ? Naar mij ?
Ze maakten altijd een reverence naar me, waarom nu opeens een buiging ?
Merel en ik lopen weer even terug.

Merel :
Toen we terug waren kwamen een paar mannen naar me toe.
"Merel ga je mee naar de kroeg vieren dat we uitgekozen zijn ?"
Ik keek even bedenkelijk.
"Nee deze keer niet gaan jullie maar. Ik zie jullie later."

Olivia Elaine Newton

Ik was nog steeds druk aan het denken, waarom zou die man toch buigen ?
Edward kijkt me even aan '' gaat het ? '' zegt hij dan met een glimlach.
Ik schrik even op en kijk hem aan '' ja .. ik was aan het denken '' zeg ik dan.
'' Toch niet aan mijn geweldige .. '' zegt hij dan maar ik laat hem niet uitspreken.
'' Edward ! '' zeg ik dan.
Hij plaagde me er continu mee dat ik had gezegd dat hij geweldige spieren had.
Ik bloosde een klein beetje, Merel kijkt mij en Edward een beetje vragend aan.
'' Olivia denkt dat ik .. '' zegt hij dan.
'' Houd je mond Edward '' zeg ik dan.
'' Wat ga je dan doen ? '' vraagt hij uitdagend, ik kijk hem aan '' je bent erg .. echt heel erg .. jij chanteur '' zeg ik dan .
'' Geen charmeur ? '' vraagt hij dan.
Ik kijk hem even aan, ik doe mijn vingers zo dat er een heel klein stukje ruimte tussen zit '' zo'n beetje .. misschien '' zeg ik dan om hem te plagen.
'' nou als u er zo over denkt .. '' zegt hij dan.
Ik zie de blik in zijn ogen en vraag me gelijk af wat hij van plan is.
'' Wat ? '' zeg ik dan.
Hij kijkt me even aan vanuit zijn ooghoeken.
Hij gaat naast Merel staan en ze kijkt nog steeds wat verbaasd.
'' Ze vind dat ik geweldige spieren heb '' zegt hij dan.
Merel en Ivon barsten in lachen uit, ik begin te blozen.
Edward kijkt me aan met een glimlach, ik schud mijn hoofd en moet dan zelf ook een beetje lachen om hem.

Merel :

ik schoot in de lach.
"Edward ik moet toegeven dat ze inderdaad geweldig zijn." zei ik plagend.
Ivon schoot nog harder in de lach.
Ik ging voor hem staan en drukte mijn lippen op de zijne.
"En jij hebt ook geweldige spieren." zei ik er doorheen.
Hij lachte.
"Waar heb ik die kus aan te danken." glimlachte die.
"Omdat ik van je hou en je heb gemist."
Hij sloeg zijn armen om me heen en gaf me nog een zoen.
"Ik hou ook van jou."
Ik glimlachte.
"Kom we gaan het vieren dan je nu ridder gaat worden." zei Olivia lachend.
ik knikte"Goed plan"
Ivon tilde me op en gilde het uit van de schrik "Wat ben jij van plan."
Hij glimlachte "Niks."

Olivia Elaine Newton

Edward loopt naar me toe en pakt mijn hand vast, ik kijk hem even aan met een glimlach " je bent echt gek " zeg ik dan een beetje giechelend.
We lopen achter Merel en Ivon aan.

Merel :
Zonder dat zelf Olivia en Edward het wisten had Ivon een prachtige picknick georganiseerd.
Ik keek me ogen uit.
"Hoe heb je dat ooit gedaan in die korte tijd?"
Hij begon te stralen.
"Daar heb ik zo mijn mannetjes voor knipoogde die naar Edward die begon te lachen.

Ivon zette me neer.
Er stonden allemaal lekkere hapjes.

Olivia Elaine Newton

Ik ga zitten en Edward komt naast me zitten.
Ik kijk Merel nog even aan " ik heb je wel gemist hoor " zeg ik dan met een kleine glimlach.

Merel :
Ik glimlachte terug.
Ik pakte een aardbei en stopte hem in mijn mond.
Het smaakte heerlijk zoet.
Ik genoot gewoon van die aardbei ik weet niet waarom.

Olivia Elaine newton

Edward pakt wat te eten en stopt het in mijn mond.
Zodra ik mijn mond leeg heb gegeten moet ik even wat lachen om Edward.

Merel :
Alles leek weer normaal.
Maar waarom voelde dat niet zo.
Ik keek wat om me heen.
Ivon was zo lief zoals die altijd was.

Olivia en Edward leken hechter dan ooit.
Maar ondanks wat ik had bereikt.
Ondanks dat ik straks in het paleis met de ridders zal strijden.
Ondanks dat ik eigenlijk elk moment met ze moet gaan strijden voor ons land.

Voelde ik me nog steeds leeg.
Ik wist het even niet meer.
Ik had alles wat ik maar wensen kon.

Ik pakte wat te drinken.
Ik nam en slok.
Ivon deed een soort van toastje in mijn mond.
Het smakte heerlijk.
Ik kon niet geloven dat die dat allemaal zelf had gemaakt.

Ik zag in de verte iemand aankomen.
Ik dacht dat het gewoon iemand zou zijn die voorbij reed.
Maar hij kwam gewoon gelijk op ons af.
Ik stond op.

Olivia Elaine Newton

Als Merel opstaat kijk ik om.
Ik zie iemand aan komen lopen in de verte, ik probeer te kijken wie het is maar ik kan het niet echt goed zien.
Diegene lijkt me bekend voor te komen.

Merel :
Toen ik zag dat het me vader was op Eros schrok ik me dood.
Mijn vaders hoofd was bebloed.
Ik twijfelde geen moment en rende op hem af.
Hij viel van het paard af toen ik bijna bij hem was.
Hij had brand wonden en Eros was angstig.
Olivia was ook aangerend en pakte snel Eros beet.
"Pap wat is er gebeurd ?"
Hij kuchte wat.

Maar Edward keek in de richting waar mijn vader vandaan kwam en zag rook wolken.
"Brand!"riep Ivon.
Ik keek snel op.

"Onze boerderij ...is .." hij kuchte nog even.
Mijn ogen werden nat.
Ivon en Edward liepen ook op ons af.

Olivia Elaine Newton

Ik schudde mijn hoofd , ik vocht tegen mijn tranen .. Het kon niet waar zijn ..
Ik sta op en begin te rennen richting het huis van Merel, ik ben betraand intussen val ik nog een keer maar snel sta ik weer op om verder te rennen .. Ik zie de wachters van mijn vader nog net weg rijden.
Ik kijk om me heen en zie wazig een emmer .. Ik ren er heen en pak de emmer.
Ik ren naar het meer dicht bij en doe mijn emmer vol met water .. Ik probeer het vuur te doven.
Op mijn kleding en huid begint allemaal zwart te komen .. Ik word helemaal vies.
Al huilend probeer ik het huis te doven .. Ik kon nooit meer iemand in de ogen aankijken .. Vooral Merel, haar vader, Edward en Ivon niet meer.
Ik probeer zo erg mijn best te doen om het vuur te laten doven .. Maar het lukte niet, het viel niet meer te redden.
Ik gooi de emmer neer en ren weg .. Waarheen ik rende wist ik nog niet .. Ik wou zo ver mogelijk weg van hier .. Ik kon niemand meer aankijken hier .. Ik voelde me zo schuldig.
Een paar mensen uit het dorp waren komen kijken en zagen mij bezig, toen ik wegrende keken ze me medelijdend aan .. maar ik wou geen medelijden ..

Al snel ben ik ver weg uit het dorp .. Ik ren door een soort van bos heen, niet het bos van Edward .. Het bos van een ander dorp.
Ik blijf maar huilen.
Ik blijf even hangen achter een tak met mijn jurk en hij scheurt.
Ik ren gewoon door .. Ik moest hier weg, de problemen zouden nooit stoppen .. Maar ik kon het gewoon niet meer .. Ik durfde ze niet meer aan te kijken en waarschijnlijk zouden ze me nooit meer willen zien.
Ik kijk even achter me als ik nog een keer gescheur hoor opeens knal ik tegen iemand op, ik val samen met diegene op de grond.
Ik sta op en kijk geschrokken, het is een man rond mijn leeftijd.
Hij gaat staan " gaat alles goed mevrouw ? " vraagt hij dan bezorgd.
Ik schud mijn hoofd en de tranen lopen nog steeds over mijn wangen.
Ik wil verder rennen maar hij houd mijn arm vast '' laat me los, ik ben het niet waard .. ik ben het niet waard '' zeg ik dan huilend.
Ik trek mijn arm los en ren verder.
De man rent achter me aan " mevrouw wacht nou u kan hier beter niet allen lopen ! '' roept hij.
Hij houd me weer tegen en kijkt om zich heen " ga hier maar even zitten " zegt hij dan.
Hij brengt me naar een boomstam toe, huilend ga ik toh maar zitten.
" U bent niet van hier zo te zien, hoe heet u ? " zegt hij dan, ik schud mijn hoofd.
Hij kijkt me in mijn ogen aan " Olivia ? " zegt hij dan.
" H ... Hoe weet u m..mijn naam ? " zeg ik dan huilend.
Hij glimlacht even " ik herken jouw prachtige ogen overal, ik ben Thomas " zegt hij dan.
Opeens herinner ik het me weer, ik ging vroeger wel is met mijn ouders naar zijn ouders en hem.
Ik maakte hem altijd in met een gevecht en meestal zat hij dan helemaal onder de modder.
" Wat is er aan de hand ? Wat doe je hier alleen ? Waarom zit je onder het zwart ? " zegt hij dan.
Ik schud mijn hoofd en barst weer in tranen uit.
" Kom op vertel het moddermonster " zegt hij dan.
Ik antwoord huilend op zijn vragen .. Dat mijn vader een boerderij van mijn beste vriendin in de fik had gestoken .. En dat ik niet meer in het dorp durfde te blijven vanwege mijn ouders .. Dat ik aan het rennen was gegaan.
Hij gaat voor me zitten en veegt mijn haren uit mijn gezicht " jij kan er toch niets aan doen ? Kom op lachebekje laat me je prachtige lach zien " zegt hij dan.
Ik kijk hem betraand aan , hij veegt mijn tranen weg, hij wil zich naar me toe buigen.
" Thomas nee .. Ik ben verloofd " zeg ik dan terwijl ik hem tegen houd.
" Je bent misschien dan wel verloofd .. Maar je houd vast niet van hem .. Je bent vast gedwongen .. " zegt hij dan.
" Thomas ! Ik houd wel van hem ! " zeg ik dan.
" Wie is hij ? " zegt hij dan.
" Prins Edward " antwoord ik dan.
" Die kwal .. Kom op lachebekje dat meen je niet ?! " zegt hij dan.
" Dat meen ik wel en hij is geen kwal ! .. Ik durf alleen niet meer terug te gaan na wat er is gebeurd " zeg ik dan.
" Nou dan .. Wat is er dan voor een probleem ? Waarschijnlijk keer je toch nooit meer terug .. Olivia ik heb je altijd al leuk gevonden " zegt hij dan.
Hij komt weer dichter naar me toe en grijpt me vast .. Ik ruik een lichtelijke alcohol walm.
Ik probeer Thomas van me weg te krijgen " Thomas nee ! " roep ik huilend uit.
Hij drukt zijn lippen al op de mijne, ik probeer mijn armen los te krijgen maar het lukt niet.
Ik bijt hem in zijn lip, hij stopt en kijkt me aan met een glimlach " laten we een andere plek zoeken " zegt hij dan.
" Nee Thomas ! " roep ik dan uit terwijl er weer tranen in mijn ogen kwamen.
Thomas houd me nog steeds vast en drukt zijn lippen weer op de mijne " De dame zei nee ! " hoor ik dan iemand roepen.
Thomas kijkt op, ik kijk ook wie het is .. het is .. " Robin ! " roep ik dan uit.
Hij rent op ons af en grijpt Thomas vast, hij slaat hem vol in zijn gezicht.
Thomas valt op de grond '' waag het om nog eens aan haar te zitten '' zegt Robin dan.
Robin neemt me mee.
" Robin hoe kan ik je ooit bedanken ? " zeg ik dan.
Ik maak me los van Robin " ik zal wel weg gaan .. Je wilt me vast nooit meer zien .. Net als de andere " zeg ik dan terwijl ik weer begin te huilen.
Robin kijkt me vragend aan " Olivia ben je gek ? Ze maken zich zorgen om je .. Edward kan niets anders dan huilen, boos worden en aan het ergste denken, Merel maakt zich zorgen om je.. " zegt hij dan.
Ik schud mijn hoofd " dat kan niet .. Hoe kunnen ze zich zorgen maken om iemand als mij ? " zeg ik dan nog steeds huilend.
Ik wil weggaan maar Robin drukt op een bepaald punt in mijn nek en ik val flauw.
Hij tilt me op en zet me op het paard, hij rijd terug met me richting het paleis waar Merel, haar vader, Edward en Ivon heen waren gegaan.
Ik blijf bewusteloos bij Robin op het paard hangen, de meest verschrikkelijke dingen spookte door mijn hoofd.
Mijn vader sloeg me, sloot me op in de zolder en stak het in brand.
Ik begon het warm te krijgen en ik werd bang, het beeld van de man en Thomas kwamen ook weer in mijn hoofd.
In mijn bewusteloosheid blijven de tranen zelfs nog over mijn wangen stromen.

Merel :
Ik was aan het ijsberen.
Mijn vader lag op een logeer kamer om te rusten.
Ik liep maar heen en weer.
Keek even naar buiten.
Ik had me zelf ook even opgefrist.
Ik had een broek met een blouse en lederen laarzen aan.
Je hoorde de lazen tikken op de marmeren vloer.

Langzaam vielen er twee handen op mijn schouders.
Ik keek om en zag dat het Ivon was.
Ik kon nog maar net mijn tranen in houden.
Ik begreep het niet mijn thuis mijn alles was in één vonk weg.

Ivon sloeg zijn armen om me heen.
Maar ik duwde hem aan de kant en begon weer te ijsberen.
Ik had nu even geen zin in klefferigheid of wat dan ook.
Ik maakte me zorgen om Olivia.
Toen ik Robin aangereden zag deed ik de deuren open en rende ik op ze af.
Olivia lag bewusteloos op zijn paard.
Ik moest een beetje lachen want ze kwijlde op het paard.

Robin stapte af.
Ik omhelsde hem.
"Hoe kan ik je ooit bedanken ?"
Hij glimlachte.
"je bent me al wat schuldig."
Ik dacht even naar maar herinner het me al weer snel.
Ik begon ook te lachen.
En gaf Robin een kus op zijn wang.
Hij glimlachte ook even.
"Maar Merel wat heb ik gehoord word je mijn collega ?"lachte die
Ik knikte.
Edward kwam ook aangelopen en tilde Olivia van het paard af.

Robin gaf Edward een klopje op zij schouder"Succes!"
Robin sloeg een arm om me heen "We hebben een hoop bij te praten."

Olivia Elaine Newton

Ik werd getild, opeens werd ik wakker.
Ik zag Edward hoe kwam ik hier weer ?! opeens herinnerde ik het me weer.
Ik wou uit Edward zijn armen komen '' laat me los ! '' roep ik uit, Edward schrikt heel eventjes.
'' Rustig maar Olivia, alles komt goed '' zegt hij dan.
Er beginnen weer tranen over mijn wangen te stromen, ik kijk Edward niet aan maar wend mijn hoofd zo veel mogelijk af '' niets komt goed .. laat me los ! '' roep ik nog eens uit, terwijl de tranen blijven stromen.
'' Olivia wat is er nou ? '' vraagt Edward dan.
'' Het waren de wachters van mijn ouders ! Dat is wat er is ! '' roep ik uit, eindelijk krijg ik mezelf los.
Ik ren huilend bij hem weg over het veld heen .. het deed me pijn om ze weer te zien terwijl ik ze niet meer kon zien ..
Edward rent achter me aan, Merel en Robin kijken geschrokken.
'' Olivia wacht nou '' zegt hij dan.
'' Laat me verdomme met rust ! Ik ben niets waard ! Je kan beter iemand anders gaan zoeken .. ik ben walgelijk ! '' roep ik dan uit terwijl ik nog even stop.
Geschrokken blijft Edward staan, het deed me pijn om hem zo te zien.
Ik draai me weer om en loop snel weg.

Merel :
Ik rende naar Edward toe.
"Edward laat haar maar ." zei ik zacht.
Dit moest Olivia zelf uit zoeken ze moest net zoals ik moest rouwen dit zelf verwerken.

Robin pakte zijn paard en zette hem in de stal.
Edward wist het niet en liep het paleis in.
"We praten later bij oke ?" Robin knikte.
Ik liep naar Edward toe die met zijn handen in zijn gezicht op een stoel zat.
Ik legde een hand op zijn schouder.
Hij pakte met één van zijn handen die beet.
"Merel wat moet ik nou?"
Ik knielde voor hem neer.
"Geef het de tijd."

De dag ging snel voorbij en het werd al snel donker.
Edward zat alleen maar in die stoel.
Ik nam een paar taken van hem over.
Ik was druk met brieven schrijven en dingen in orde te brengen.
Ik had niet eens in de gaten dat het al zo laat was.
Ivon klopte op de deur.
"Daar hebben we mijn hard werkende vrouw."
Ik glimlachte.
"Jullie hebben hier wel een rotzooi gemaakt." zei ik plagend.

Ivo liep dichter naar me toe en legde zijn handen om mijn nek.
Hij gaf me kus.
"Het is erg lief van je dat je dit over neemt van Edward."
Ik knikte"Natuurlijk doe ik dat jij kan het niet want je hebt het al druk genoeg dan doe ik het maar."

Af en toe begreep ik niet veel van wat er in een brief stond of wat er nou precies geregeld moest worden.
Maar voor iemand die van een boerderij af kwam deed ik het niet verkeerd.

Ivon was ondertussen naar bed gegaan.
Hij had nog een bord met eten achtergelaten.
Hij was af en toe gewoon te lief voor me.
Ik gaapte even en deed de lantaarntje dat op het bureau stond uit.
Ik maakte de boel morgen wel af.
Er stonden wat bezoek en wat regelingen op het programma.
Aankomende koning zijn was hard werk dat begreep ik nu wel.
Ik liep naar de kamer van Ivon.
Ik vond het altijd fijner om bij hem in bed te liggen.
Hij lag al diep in slaap.
Ik Kleden me om en kamde mijn haar.
Ik deed de dekens opzij en ging er onder liggen.
Ivon draaide al snel om en legde een arm om me heen.
Ik viel snel in slaap.

Olivia Elaine Newton

Nog wat snikkend liep ik door het bos heen, mijn jurk zag er niet meer uit .. ik zag er niet meer uit.
Ik stop ergens in het bos en ga zitten op een boomstam.
Het gezicht van Edward stond op mijn netvlies gebrand, ik vond het verschrikkelijk .. ik miste ze allemaal en ik wou dat dit nooit was gebeurd zodat ik nu nog bij ze kon zijn.
Het was al donker en ik voelde me niet fijn zo in mijn eentje.
Ik klim een boom in en ga er in zitten, huilend val ik in slaap .. ik wou weer terug .. maar het kon niet .. niet na wat er gebeurd was.

De volgende ochtend word ik vroeg wakker, ik heb zo'n honger maar hoe kwam ik aan eten ?
Ik had pijn .. nog wel het minste van de paar schaafwondjes die ik had .. maar ik voelde me gebroken.
Ik blijf bewegeloos in de boom zitten.